A Song For Mama & Lyrics

almost 1year na ng mawala si nanay....everytime na naiisip ko sya...can't help myself in crying...crying for not the same reason na hindi ko matanggap na wala na sya...i'm crying because i'm just happy knowing that she's already in heaven...i'm happy because she's not suffering anymore...because she's not in pain anymore...i knew she's happy now....and i'm sure....kung kaya man nya ako ngayong kausapin i knew what she'll going to say..."anak,magsimula ka uli....alam kong kaya mo yan...alam kong matibay ka,maging masaya ka na para saken"...i remembered those moments na inaalagaan nya ako...on how she worked hard para mabigay yung mga gusto ko...miss ko na yung time na kung panu nya ako inaalagaan ng sobra...i'm her baby girl...kung kaya nyang ibigay yung hinihiling ko,ginagawan nya ng paraan...she thought me lots of things...ayaw na ayaw nya akong nasasaktan...minsan talaga gusto kong bumalik sa nakaraan para kahit saglit lang mayaka ko man ang sya....namimiss ko na kasi sya kaya sinulat ko to...miss ko na lahat about sa kanya...lalo na yung mga luto na...miss ko na syang katabi sa pagtulog...noon,hindi talaga ako makatulog kapag hindi ko nahahawakan ang kamay nya....pero ngayon,kahit papano,medjo nasanay na akong matulog kahit wala na sya....imagine how hard on my part na sanayin sarili sa mga bagay na meron ako noon,pero sa isang iglap lang,wala na...naglahong parang bula...miss ko na yung smile nya,na ginagawa kong motivation para sa sarili ko para mag-excell sa buhay....miss ko na ang amoy nya....miss ko na ang balikat nya....ang buhok nya...ang kuko nya...ang mga mata nya...ang tenga nya...miss ko na din ang sermon nya...miss ko na ang aking the best nanay sa whole wide world...miss ko na yung paglalambing nya....miss ko na yung yakap nya...miss na miss ko na ang lahat sa kanya...i just remembered those time na kapag ginagabi akong nakakauwi sa bahay dahil sa school activities namin,hindi sya nakakatulog...kaya pagdating ko,tinatabihan ko sya..nilalambing kasi alam kong gising pa sya...waiting for me...ang buhay ko noon,pinakaimportanteng tao sa buhay ko,sya lang...wala ng iba...sya yung pinag-aalayan ko ng lahat ng pangarap ko...mga gusto ko sa buhay...lahat lahat na...supportive na nanay...lahat lahat na...she's the best...pero yun nga,maaga syang binawi ni GOD....nagalit ako ng sobra sa mundo noon...kinuwestyon ko si GOD...kasi halos tawagin ko na lahat ng tulong sa lahat ng mga santo...kausapin ang rebulto...pati buhay ko sinabi kong handa akong ibigay mabuhay lang sya....pero wala...walang nangyari...kinuha pa din sya...nagalit....galit na galit talaga ako sa mundo....lalong-lalo na sa sarili ko kasi wala akong magawa noong mga panahong yun....i hate myself kasi wala akong magawang iba kundi ang umiyak...patigasin sarili ko...sinisi ko sarili ko ng palihim....kapag mag-isa ako,palagi kong kinakausap sarili ko,na sana ako na lang yung nawala,sana ako na lang,hindi sya...kasi ako makasalanan...sya,madaming nagmamahal sa kanya....ako wasak ang buhay...kaya dapat ako ang nawala...hay....pero ano pa ba ang magagawa ng isang tulad ko sa mga bagay na wala na akong ni katiting na kontrol?wala...wala...inisip ko na lang may purposed si GOD kong bakit nya kinuha si nanay...nagbago ako...nagbalik loob ako sa kanya...humingi ng tawad sa lahat ng ginawa ko....'till narating ko ang point na ganito na ako...whole new world...new me...i did not expect that i'm going this far....kaya i thank God so much...alam kong di naman nya papabayaan si nanay...happy na sya doon...so i must be happy also....I LOVE YOU MOM:)