Gusto ko sanang mainis sa sarili ko pero di naman ako mainis- inis... Wala eh, sobrang peaceful ng puso ko... ayaw ko ng mainis...patience nga naman...
gusto ko din sanang maasar sa mga taong nagpapakita ng di kanais-nais na gawa...pero iniintindi ko na lang sila...
Grabe lang talaga... i want people to be happy...yun bang bangag na bangag ka na nga pero mapatawa o mapangiti mo sila... ayos na pakiramdam mo... masayahin talaga akong tao... Tanong nga ng mga nakakapansin, parang wala daw akong problema...pero i really do have my problems... normal pa din akong tao... I just surrender it to God...my past, present...and my future....
Sometimes nakakaramdam din naman ako ng kawalan at syempre kalungkutan...yun bang gusto ko rin naman yung may nagpapasaya sakin...ano 'to...parang unfair na ah... napapasaya ko sila pero ako? sila ba napapasaya din ba nila ako? iniintindi ba talaga nila ako ng tunay?
Pero akin din namang naisip na sadya talaga akong ginawa ni God na ganito... Masaya na talga ako na nakakapag-hatid ako ng kasiyahan sa kapwa ko...
I make it to a point na kung sinuman yung makadaupang palad ko, before ako mag-bid ng goodbye...sinisiguro ko munang napangiti ko sila..
Never let consume yourself with sinful acts... just be cool
mainis ka man ngayon, wag mong masyadong damdamin...
lilipas din lang kasi yan...
We deserve to be happy...
Excited ako sa pasukan...pero di pa ako nakapag-enroll...(^_^)
Monday, June 6, 2011
I Thank God for this day...
Posted by ice at 9:26 PM
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment